گاهی وقتا ی سری آدما بی دلیل دوست دارم.نه اینکه بی دلیل باشه هادلیلش روی قلب و مغزم حک شده انگاری.اونقدر محکم که هیچ چیز نتونه اون دلیل ها رو پاک کنه.اونقدر قشنگن که اگه هزاران فرسخ فاصله با هم داشته باشیم بازم تو مادری و من دخترت.بازم من عاشقتم و این قلب هزاران بار برای همچون تویی محکم بر سینه ام میکوبد:)
و صادقانه ترین جمله همین دوست دارم هایی ست که گاهی بی مهابا از لبانم خارج میشود و بر گونه ات مینشیندهمین دوست دارم های لالی که تو میتوانی آن ها را از چشمانم بخوانی.همین کمک های کم منهمین غر غر های من.
و من چقدر از خودم بدم میاید بابت همه غذاهایی که برایشان زحمت کشیده بودی اما من هیچگاه اشتهای غذا خوردن نداشتم این مدت.
بابت همه مهربانی هایت که اشکم را در آورد.و تو اما نه اشک هایم را دیدی و نه لبخند هایم را:) مهم همان دوستت دارم های پنهان درون قلبم است.که گاهی لبانم به آن تر میشود:)
درباره این سایت